Toyota Ruhu / Taiichi Ohno / 2018 / kitap özeti

Ohno makina mühendisiydi, akademik değil saha adamıydı. Amacı "maliyeti düşürerek rekabetçi olmaktı", Japon milli bilinciyle hareket ediyordu. Toyota' nın dokuma makinesi fabrikasında işe başladı, yıllar içinde yükseldi.

Entegre fabrika: teknik boyutlarıyla 6 sıfırdan oluşan bir üretim modelidir. Sıfır stok (sıfır mal fazlası, sıfır depo), sıfır hat, sıfır çelişki, üretimde sıfır ölü zaman, müşteri için sıfır bekleme süresi, sıfır kağıt (bürokrasi ve gereksiz iletişim yok).

Temel ilkeler: Just-in-time (tam zamanında) ve Jidoka (otonomasyon)

Ford ile benzerlikler: Akış, senkronizasyon    farklılıklar: piyasayı firma değil müşteri belirler, merkezi planlama değil kanban ile otonom düzeltmeler yeterlidir, proses odaklı ve ülke çapında sendika değil çok işlevli çalışanın firma sendikası

Taylor ile benzerlikler: One Best Way, israfsız üretim. farklılıklar: zorlama değil ait olma

Ömür boyu iş garantisi Japonya' da herkese verilmiyor. Çalışanların %30 u bu grupta, sağlık-emeklilik- sosyal hizmetler vb komple bir pakettir. %30 ikinci gruptur, haklar sınırlıdır, garanti yoktur, çoğu küçük şirketlerde çalışanlar ve çoğu kadındır. %30 gündelikçidir, hiç bir garanti yoktur. %10 luk bir grup bu üçü arasında zaman içinde yer değiştirenlerdir.

Çalışanın aylık gelirinin 1/3 ü bizdeki anlamda garanti maaştır (yaş ve kıdeme göre belirlenir), 2/3 ü bizdeki primdir (verim, kalite, disiplin, katılım,...). Ücretler + veya - %15 seviyesinde olacak şekilde senede bir sefer ayarlanır.

Otomasyon sadece üretimi değil, sorun çıkması halinde hatalı ürünleri de artırır.

Atölye her şeyden önce gelir. Çalışma standartlarını o işte çalışanların hazırlaması esastır. Çalışma standardında süreç (work cycle), sıralama (work sequence) ve standarts stok (standard inventory) yer alır. Elinden tutan olursa çalışanlar standarda 3 günde alışır. Görev Tanımı takım çalışmasına vurgu yapmalıdır. Hareket edilmesi iş yapıldığı anlamına gelmez!

Bir sanayi ne kadar büyükse refleksler de kadar güçlü olmalıdır. 

Bilgisayarları red etmiyor ancak onlara bağımlı kalmıyor. 

Bir makinanın gerçek değeri, yaşı yada kullanım süresine değil, temelde sunduğu faydanın niceliğine bağlıdır. 

Küsüratlı adam tasarrufu olmaz, 0,1 adam bile hala bir adam kullanımı demektir. Hedef, emek tasarrufu değil, daha az adamla üretim olmalıdır. 

Endüstri Mühendisliği pratikte maliyet düşürümü sağlayabildiği ölçüde değerlidir.

Hızlı büyüme dönemlerinde herkes üretkenliği artırabilir. Zor olan yavaş büyüme döneminde üretkenliği artırabilmektir!